Een vonk die overslaat: romantiek bij de brandweer
Voor liefde is zeker plaats bij Brandweer Zone Antwerpen en dat bewijzen brandweervrouw Els Daelemans (34) en korporaal Bruno Goovaerts (38). Vandaag op 24 juli zijn ze al achttien jaar samen waarvan dertien jaar getrouwd met twee dochters. “Motivatie is het allerbelangrijkste om bij BZA een mooie carrière uit te bouwen en een goede partner helpt zeker”, zegt Bruno met een glimlach.
“We hebben elkaar ontmoet op de middelbare school”, vertelt Els. “Maar eigenlijk is de vonk pas overgeslagen wanneer Bruno afstudeerde. Toen dacht hij dat hij nu een move moest maken voor het te laat was.” “Dat was in de zomervakantie. We kwamen elkaar toevallig tegen op een fuif en zo is het dan begonnen”, maakt Bruno het verhaal af.
Het brandweervirus te pakken
“Ik ben bij de brandweer terechtgekomen via de vader van een klasgenootje van onze dochter”, zegt Bruno. “Ondertussen ben ik al bijna zes jaar bij BZA.” Els besloot vier jaar na Bruno ook brandweervrouw te worden: “Doordat ik Bruno motiveerde en hielp tijdens zijn opleiding heb ik deze ook wat kunnen meevolgen en kreeg ik ook wat kriebels. Twee jaar later heb ik dan de sprong gewaagd.” “Omdat ik weet hoe gemotiveerd Els is, wist ik dat het ook iets voor haar zou zijn”, zegt Bruno.
“lk zou liegen, moest ik zeggen dat we niet veel over interventies en de brandweer praten. Het is niet alleen je job, maar een levensstijl”, zegt Els al lachend. “Een passie”, is wat Bruno het noemt. “Tijdens mijn vorige job is het nooit gebeurd dat mijn baas moest komen zeggen dat ik nog verlof moest nemen, maar hier is dat continue”, vertelt hij. “De verhouding werk en privé is fantastisch, ik ben hier graag want mijn ploeg voelt aan als een tweede familie en de rustige uren vul je op met administratieve taken of opleidingen helpen vormgeven.”
Werk combineren met kinderen
Bruno en Els zijn ook de trotse ouders van twee dochters, Madelief (8) en Pommelien (11). “De oudste gaat binnenkort naar het middelbaar, wat voor ons toch wel spannend is”, zegt Bruno. In het begin was het combineren van gezin en de opleiding moeilijk voor Els: “Toen ik de opleiding volgde, had onze oudste dochter, en ik, het er best moeilijk mee dat ik zo weinig tijd voor hen had. Ik moest alles loslaten en voor zes maanden even mijn gezin parkeren.” Nu lukt dit wel, legt Bruno uit: “Als ik de dagshift heb, gaat zij de nacht in, waardoor er dus altijd iemand thuis is. We hebben er niet om gevraagd en vertrouwden erop dat ze voor ons een goede planning maakten, wat ook is gebeurd. Daar zijn we dankbaar voor.”
Als vrouw in een mannenwereld
“Ik kan mij inbeelden dat het niet altijd even gemakkelijk is voor Els om in zo’n mannenwereld te werken. Hoewel ze exact dezelfde examens heeft gedaan en competenties bezit”, zegt Bruno. Els is het daar mee eens: “In het begin had ik vaak het gevoel dat ik mij moest verontschuldigen omdat ik een vrouw ben, maar ik heb bewezen dat ik hier ook kan staan.” “Net die diversiteit maakt het zo waardevol en zorgt voor een goede ploegwerking”, verklaart Bruno. “Je kent elkaars sterktes en zwaktes en versterkt elkaar als team.”
“Als het een motivatie naar anderen kan zijn die deze job willen doen: als je het wil, moet je er gewoon 100% voor gaan! Wat anderen ook zeggen. Je moet je goed voorbereiden, alle informatie vind je op de website en dan komt het allemaal goed”, zegt Els. “Ik zou nu ook niets anders meer willen doen”, zegt Els al lachend. “Daar denk ik hetzelfde over”, sluit Bruno af.