10 jaar na haar pensioen als buurttoezichter bij stad Antwerpen heeft Monique nog niet veel stilgezeten. Vrijwillig de straten proper houden, werd haar nieuwe drijfveer en missie. “Deze week haalde ik zomaar even 30 kilo zwerfvuil op,” zegt Monique fier. 

Monique is ook vrijwilligster in Buurthuis Dinamo. Daar maakt ze elke week soep en helpt ze bij de creatieve activiteiten. En dat het een vrouw is met duurzame principes, valt meteen op. Als we afspreken voor dit interview, dan is ze net terug van het buurthuis waar ze soep heeft gemaakt. Van allerlei restjes, want voedselverspilling wil ze absoluut vermijden. 

Vastberaden om de buurt te laten schitteren 

"Ik ga alleen op stap," zegt Monique vastberaden. Vlak na de coronacrisis sloot ze zich aan bij het opruimgroepje van Buurthuis Dinamo. Toen het tijdstip niet in haar agenda paste, besloot ze om alleen op pad te gaan, vastberaden om haar straten proper te houden. 

Monique koos 5 straten waar enkele scholen zijn in Deurne, als haar schoonmaakterritorium. Hier ligt van alles: blikjes, flesjes, chips ..., zelfs volle verpakkingen. Haar focus op scholen is geen toeval. “Jongeren zijn zo druk bezig dat ze net gekochte spullen vergeten en achterlaten,” zegt ze. Ze ruimt de stoep, de goot en zelfs achter geparkeerde auto's op. Vooral sigarettenpeuken storen haar. Daarom is ze een grote fan van de zakasbakjes van de dienst Straatvrijwilligers. Die gebruikt ze om rokers op een positieve manier te sensibiliseren, en die aanpak werkt! 

Alleen maar leuke reacties 

"Als ex-buurttoezichter ben ik gewoon om mensen aan te spreken, en dat doe ik nog altijd." vertelt Monique. Ze benadrukt het belang van vriendelijkheid en soms een vleugje humor bij het aanspreken van anderen. Monique heeft nog nooit agressie ervaren als straatvrijwilliger. 
 
"Ik krijg alleen maar leuke reacties," zegt ze met een glimlach. Recent had ze even angst toen een chauffeur plots naast haar stopte terwijl ze aan het opruimen was. “Tot mijn grote verbazing bedankte die mij voor de inzet, misschien zelfs iets té enthousiast,” lacht Monique. Buren steken duimen op en bieden haar zelfs flesjes water aan, wat haar veel plezier doet. Ze waardeert ook het goede contact met de mensen van de veegdienst. 
 
Slecht te been? Dat houdt Monique niet tegen! 

"Ik ben slecht te been, maar dat houdt me niet tegen," zegt Monique. Haar wandelstok of rollator hindert haar niet bij het opruimen, want haar zoon bouwde een oude caddy om tot een zwerfvuilkar. Zo kan ze al haar spullen meenemen zonder iets te moeten dragen, terwijl ze toch steun heeft bij het lopen. Stilzitten is sowieso niets voor haar, zo blijkt uit haar vrolijke slotopmerking: "Spuit je groene regenjas in met een waterafstotende spray. Dan blijf je droog als het regent."  
 
Moraal van dit verhaal? Monique's positieve energie en vastberadenheid zijn werkelijk motiverend en inspirerend voor ons allemaal!