Roger De Ridder is een van de nazaten van ‘Blekerij Silsburg’. Hij vertelt: “Mijn voorouders hadden waarschijnlijk de oudste wasserij in het Antwerpse. We spreken over de tweede helft van de 19e eeuw, toen alle kastelen en hoven van plaisantiën nog werden bewoond door adel en rijke burgerij, die hun fortuin in gronden buiten de stad hadden belegd. Ook de toenmalige Deurnse burgemeesters Georges Cogels en Florent Pauwels waren baronnen én kasteelheren.”

Rogers betovergrootvader Petrus Neuts was hovenier op het landgoed van Baron Pauwels, toen die in 1855 zonder wasvrouw viel. Pauwels vroeg zijn tuinman of diens vrouw niet de nieuwe wasvrouw wilde worden. Met lood in zijn schoenen toog Petrus naar huis. Anneke vond dit wel goed, maar kreeg hiervoor graag een vergoeding. Met nog meer lood in zijn schoenen bracht manlief de boodschap over, want het was niet de gewoonte dat werkvolk op die manier met de ‘baas’ onderhandelden. Maar Pauwels was akkoord, en de was werd gedaan. Anneke waste witter dan wit.

De start van de blekerij
Na een tijdje kwamen ook de kinderen van de baron hun was brengen, zodat Caroline, dochter van Petrus en Anneke, mee moest helpen. De wasvrouwen trokken weer naar de baron om opslag te vragen: “zelfs een pastoor zingt geen twee missen voor hetzelfde geld” was hun argumentatie. Er werd een abonnementsgeld per gezin afgesproken. Als Caroline op haar beurt een echt bedrijf wil maken van de wasserij, zal Pauwels ook het startkapitaal voorschieten. De ‘Blekerij van Silsburg’ was een feit.

Caroline won klanten bij de hogere burgerij, restaurants en hotels in het Antwerpse. De drie kinderen van Caroline Neuts en Amedee De Keulenaer, Julien, François en Elisabeth blijven verbonden met het wasbedrijf. Na de Eerste Wereldoorlog zal de Blekerij van Silsburg een grote bloei kennen. De industriële revolutie breekt aan, grote wasmachines worden aangekocht, een stoomketel zorgt voor warm water, een stoommachine met groot drijfwiel bedient alle trommels van de wasmachines. De strijkzaal werkt met strijkijzers op gas. Even later zullen de elektrische motoren hun intrede doen.

“Elisabeth De Keulenaer trouwde met Jozef Deridder, een vriend van haar broer Julien. Zij waren mijn ouders”, vertelt Roger. “De wasserij was met een zestigtal personeelsleden een grote werkgever in Deurne-Zuid. In de jaren zestig werden huishoudelijke wasmachines betaalbaar voor een doorsnee gezin, en de kinderen Deridder besloten ermee te stoppen. Maar Blekerij Silsburg is tot 1969 een grote naam gebleven.”