Muziek zonder noten

In de meeste harmonies, fanfares of militaire kapellen kon vroeger een minderheid van de muzikanten noten lezen. Ze leerden op het gehoor liedjes spelen, en keken de vingerzetting af van de enkelingen die wel 'solfège' hadden geleerd.  

De klaroensectie van Ontwaking speelde op 11 november de Last Post aan het monument bij het Sterckshof in Deurne. Dat wil zeggen: de plechtigheid vond plaats aan het monument, maar de klaroenblazers stonden aan de overkant van de Hooftvunderlei in het Rivierenhof, zodat de muziek vanuit de verte klonk, als op een leeg slagveld. 

Olijk trio 

Aanvankelijk was de klaroensectie van Ontwaking tien man sterk. Maar naarmate de mannen ouder werden, dunde de ploeg uit. Op deze foto (klik op het beeld voor de volledige foto) staan ze nog met drie: Arthur Van Meensel, Albert Van Geel (midden) en Louis Vos (zonder hoed).  

De ploeg deed uiteraard meer dan de Last Post spelen. Ze liepen vaak mee met de 1 meistoet en hielpen ook andere korpsen in de buurgemeenten uit de nood, tot grote vreugde van de plaatselijke dirigenten. De vergoeding bestond meestal uit een paar pinten. 

Arthur Van Meensel had al van kindsbeen af de reputatie van grapjas. Toen in Borgerhout nog een kazerne stond, blies de kleine Arthur van buiten de muren bevelen op zijn klaroen. Soms lukte de truc en kwamen de soldaten in looppas aangetreden.